Jagodno

uważam, że film nie gloryfikuje butelki, sięga chyba po coś, co siedzi w każdym i do czego nie mamy się ochoty przyznać - mnie bardzo poruszył
sądze, że można go odbierać jako zilustrowanie tezy "co alkohol robi z człowiekiem", ale to chyba za proste; a z drugiej strony mówi o ogólnym udręczeniu, bezsilności i szamotaniu się na przykładzie Adasia M.
tam akurat jest pokazane, że to co robi syn jest właśnie takim "Chrystusem"...
nie chcę palić filmu, ale to, że zaniedbany emocjonalnie chłopak zdobywa się na taki gest, choć sam jest w nie lepszym stanie - to piękny obraz miłości

nie każdemu musi się podobać

Zgadza się. Mi się nie podoba i tego nie ukrywam. Ten wątek nie jest chyba tylko dla tych, którym się podoba.

_________________
Przez pierwsze trzy lata życia uczyłam się mówić.
Przez pozostałe uczę się trzymać gębę na kłódkę.
Wciąż się uczę...

http://www.divx.pl/down.php?id=9

Nieraz ściągałem stamtąd kodeki i jest ok.

_________________
Wolna sobota to i wolny jestem. Nie robię!

ja tyż

Pytanie: "Co autor chciał przez to powiedzieć?
Odpowiedź:"Wydaje mi się, że reżyser tym razem bardzo, ale to bardzo poważnie kontynuację przygód dzielnego polskiego inteligenta Miauczyńskiego. Przekazał dawkę, hekatombę zwaną alkoholizmen, rujnującą życie kolejnym naszym pokoleniom (no bo dziadek-wnuk-ojciec-syn...?). Ten film nie pasuje mi do koncepcji filmu- kontynuacji poprzednich lekkich tematów albo co najmniej neutralnych, krótko mówiąc niezaangażowanych takich jak "Nic śmiesznego" (rozbudowany wątek erotyczny), "Dzień świra" (problemy egzystencjalne codzienności). "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" zaskoczył mnie tematem oraz próbą dogłębnego ukazania problemów alkoholowych w sposób niekonwencjonalny i konsekwentny. Szczególnie przekonujące sa dialogi ojca z synem, one to ukazują ukryte emocje obu stron , alkoholika i jej ofiary:"...k...a tato, ale ja się ciebie cały czas bałem tato.." Widać w tym filmie jak rozmijają się dobre chęci z ich realizacją> alkoholik chciał dobrze ale jakoś zawsze wychodziło naopak- nie wiedzieć czemu. Rodziło to koleją frustrację i powód do kieliszka. Scenariusz wg mnie dobrze opisuje tę problematykę. Widziałbym ten film w programach klubów AA i edukacyjnych starszej młodzieży (m.in. ze względu na wulgaryzmy).

Podsumowując krótko ten film widzę, że nasz ulubiony bohater Miauczyński...się starzeje, dopadają go już nie zainteresowania wieku młodzieńczego, ale ten przysłowiowy życiowy krzyż do dźwigania. Ilu to próbom zostanie jeszcze poddany nasz dzielny bohater, aż boję się o jego (naszą?) przyszłość.
Nic jak tylko przyjdzie mi czekać na kolejną porcję przygód Miauczyńskiego".

dlaczego w AA?
tam juz sa ci, ktorzy uznali, ze potrzebuja pomocy

przeciez to film dla ludzi, ktorzy mysla, ze radza sobie z zyciem/piciem
a ewidentnie tak nie jest

masz racje - rozmowy syna z ojcem sa najbardziej osobiste (?)

Jak wiadomo alkoholikiem zostaje się do końca, nawet wtedy gdy człowiek wychodzi z nałogu jest zasadą, że mówi o sobie "jestem alkoholikiem". Chodzi bowiem o tę świadomość. Żaden "przeciętny" alkoholik nie powie o sobie alkoholik bo to dla niego jest obrazą i oznacza największe dno. Przekroczenie tej psychologicznej granicy może w wielu przypadkach rozpocząć odnowę. Zmierzam do tego, iż ci ludzie muszą być motywowani przez całe zycie i zapewne w AA są ludzie, którzy przychodzą bo to jedyna szansa ratunku, inni żeby się dowartościować w grupie itp.